İnsandan insana değişir tehlike anlayışları. Kimi için din, millet, vatan, ümmet önceliklidir; kimi için de canı, malı, mülkü, makamı, dünya ve nimetleri. Bunlara yönelik bir zararın gelmesi en büyük tehlikedir.

Bakalım Kur'an bize ne diyor?

…

Müslümanlarla Rum ordusu arasında çetin bir savaş sürüyordu. Herkes kendi gücü oranında gayret sarf ediyor, iki taraf için de tehlikeli pozisyonlar yaşanıyordu.

Kimileri Allah yolunda şehid veya gazi oluyor, kimileri de şeytanın heva ve hevesinin uğrunda kanını döküyordu.

İşte bu cihad meydanında müslümanlardan birisi, Rum ordusuna saldırarak, içlerine doğru daldı. Bunu gören mücahidlerden bazıları şöyle dediler:

-Sübhanallah! Adam kendi elleriyle kendini tehlikeye attı.

Bu sözü duyan büyük sahabi Eba Eyyub el-Ensari şu tarihi hakikatleri söyledi:

-Ey Ensar Topluluğu! Bu ayet-i kerime bizim hakkımızda indi. Allah bu dini kuvvetlendirip güçlendirirken, biz bazen, ev-tarla-ticaret işlerimizi aksatıyorduk. Bazılarımız şöyle dediler:

-Biraz mallarımızla uğraşsak da kayıplarımızı telafi etsek. (Dolayısıyla cihada ara versek)

Değişik kimseler bu düşünceyi sağda solda dile getirince şu ayet indi: “Allah yolunda harcayın. Kendi elinizle kendinizi tehlikeye atmayın. Her türlü hareketinizde dürüst davranın. Çünkü Allah dürüstleri sever.”(Bakara 195)

Eba Eyyub el- Ensari bu durumu belirttikten sonra şunu ekledi:

-Asıl tehlike mallarla, onlarla meşgul olup da, Allah yolunda cihadı terk etmektir.

Asıl tehlike; mal mülk sevdasına düşmektir.

Ve bununla Allah'tan gafil olmaktır. Asıl tehlike; İslam için canımızla, malımızla, tüm varlığımızla mücadele ve mücahede etmek gerekirken, bunu yapmamaktır.

Yaşlı haline rağmen, cihad meydanında kılıç sallayan Eba Eyyub el-Ensari şehid oldu.

O'nun mübarek bedeni, İstanbul'un fethi için bırakılan bir tohum oldu ve fetih Allah'ın izniyle nasip oldu.

Sahi sizin için asıl tehlike nedir?