Her insanın taşıdığı bir veya birkaç isim vardır. İsim verme şekli ve töreni değişik olsa da, belli bir dönemden sonra muhakkak her çocuğa bir isim verilmektedir.

İnsanlar, genellikle çocuklarına, kendi inanç ve kültürlerine uygun bir ismi vermek için gereken titizliği gösterirler.

Müslümanlar; ağırlıklı olarak inancın, yer yer örf ve âdetlerin, geleneklerin ve tarihinin etkisinde kalarak Peygamber Efendimiz (s.a.v.) başta olmak üzere diğer peygamberlerin,

Sahabe-i Kiram’ın, İslam büyüklerinin, tarih öncülerinin, anne-babalarının isimlerini çocuklarına vermektedirler.

Konumuz itibariyle, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) isimlerinin, en çok kullanılan isimlerin başında geldiğini memnuniyetle görüyoruz. Bu durum, toplumumuzun Allah Resûlü’ne

(s.a.v.) olan üstün sevgisini göstermektedir.

Türkiye’de En Çok Kullanılan İsimler

Türkiye’de en çok kullanılan isimlerle ilgili istatistikî verilere baktığımız zaman, şu manzarayla karşılaşıyoruz:

Türkiye Cumhuriyeti İçişleri Bakanlığı verilere göre, ülkemizde en çok kullanılan isimler, aşağıdaki tabloda görüldüğü gibidir. İsimlere bakıldığında, toplumumuzun isim konusundaki

öncelikleri hakkında yeterli bilgiyi vermektedir.

Birkaç ismin dışında en çok kullanılanlar, Peygamberimiz’in (s.a.v.), mübarek eşlerinin, kızlarının, annesinin, torunlarının isimleridir. Bu durum da, insanımızın Peygamber

(s.a.v.) ve ailesine olan sevgisini, bağlılığını ve ismini yaşatma gayretini göstermektedir.

GENEL OLARAK TÜRKİYE’DE KULLANILAN İSİMLER

ERKEK : Mehmet, Mustafa, Ahmet, Ali, Hüseyin

KADIN: Fatma, Ayşe, Emine, Hatice, Zeynep

Mehmet İsmi

Çocuklarına Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) adını vermek isteyenler, günlük hayatın karmaşası içinde bu ismin zedelenmesi tehlikesi ile karşı karşıya kaldılar. Yaramazlık yapan,

kötü hareketlerde bulunan ve adı Muhammed olan çocuklarına kızarken, olumsuz bazı sıfatlarla Muhammed isminin yan yana olması, tehlikeyi oluşturmaktadır. Çocuklarına

kızan, onları fırçalayan aileler, istemeden, bir başka hataya düşmektedirler.

İşte hem bu rahatsız edici durumu yaşamamak hem de çocuklara Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) mübarek ismini vermek için yeni bir kelime bulundu: Önce “Mehemmed”,

sonra “Mehmed”… Daha sonra da “Mehmet”.

Bu yöntem, Peygamberimiz’in (s.a.v.) adını tahrif değil, bilâkis, yolda, sokakta ve uygun düşmeyen yerlerde ism-i şerife karşı gerekli edep tavrının ihlâline karşı alınmış bir

tedbir ve bulunmuş bir çaredir. (Ali Yardım, Peygamberimizin Şemâili, s. 432.)

Arapça, “Muhammed” kelimesi, Mim, Ha, Mim ve Dal harflerinden oluşmaktadır. Kur’an harfleriyle yazıldığı zaman “Mehmed” kelimesi de yine aynı harflerden oluşmaktadır.

Tarih boyunca bu formüle uyuldu ve “Mehmed” ismi hem geçmişte hem de günümüzde en çok kullanılan isimlerin başında yer aldı.

Mehmetçik

Mehmetçik, özellikle anne yüreklerini âdeta yerinden oynatan bir kelime...

Annelerin; delikanlılığının en zirve döneminde, ciğerpâresi için kullandığı ve yavrusunu vatan savunmasına gönderirken verdiği bir isimdir. Ancak hemen hatırlanmalıdır ki, bu

ismin de Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ile bir ilgisi vardır.

Sözlükte, “Mehmetçik, sevgi duygusu ile Türk askerine verilen ad” (TDK Sözlüğü) olarak tanımlanmaktadır.

“Mehmetçik, en açık ve net ifadesiyle Hz. Muhammed’in askeridir.”

Ta Bedir’den, Uhud’dan beri elden ele aktarılan “İ’lâyı Kelimetullah” sancağı, Malazgirt’le Anadolu’ya, Niğbolu ve Mohaç’la Balkanlar’a, Feth-i Mübin’le İstanbul’a, İran’a,

Mısır’a, Yunan’a ve tüm küfür ve zorba ehline Mehmetçik eliyle çıkılmış, mücadele verilmiş, cihat edilmiştir. O isim ve bu unvan, onun yegâne teminatıdır. İsim ile müsemma

arasında ancak bu kadar özdeşlik olabilir.” (Ali Yardım, Peygamberimizin Şemâili, s. 433)

Bu sebeple milletimiz, askerlik ocağını, “Peygamber Ocağı” olarak görmüştür.

Çünkü bu ocakta hedef; Allah’ın adını yaymak, Peygamberimiz’in (s.a.v.) sevgisini yaşatmak, bu toprakları düşmanayaklarına çiğnetmemek, vatanı her türlü tehlikelerden

korumaktır.

Düşman ve zorluk karşısında bir peygamber gibi gereken azim ve mücadeleyi göstermektir.

Her bir asker, Mehmetçiktir.

Her bir asker, Hz. Muhammed’in (s..v.) yolunda canını feda etmeye hazır olan cengâverdir.

Ve her bir asker, Peygamber’in (s.a.v.) yolunda, izinde olan bir kahraman, bir yiğittir.